කැලයක උපන් මල් වත්තක මතක සුවඳ පොද - 12 කොටස

12 මල් වත්ත පිළිකුල් විය

ඇස් දෙක පියා ගත්තම තාමත් මට උඹේ හිනාව මැවිලා පේනවා.උඹේ දඟකාර හැසිරීම හැමවෙලාවෙම මට සතුටක් වුනා. මට උඹව දැනුනේ මගෙන්ම උපන් කැකුලක් විදියට.

ඔවු මගේ පුංචි කැකුල ...............මල් කැකුළක් පුබුදන්න තරම් ශක්තියක් නැති කිනිත්තක රැඳිලා ඉන්න මට උඹේ දර්ශණය පවා සතුටක් ගෙනාවා.උඹ මගේම කැකුලක්.හිතේ ආදරය පුරෝගන්න ගමන් මං හිතුවා.

උඹ ලස්සනට පෙති දෙපෙති විහිදලා ඉර එළියේ නටන දවස වෙනකල් මං ඇඟිලි ගැන්නා.උඹේ නමින් බලාපොරොත්තු කන්දක් හිතේ ගොඩ ගැහුනා.උඹම හොයාගත්ත තාල වලට ලස්සනට නටපු නැටුම් දිහා මං හුස්ම උඩට අල්ලන් බලා හිටියා...

තව ලස්සනට නටපන්...හෙට තවත් ලස්සනට පිපියන් ..ඒ හැම වතාවකම මගේ හිත මුරගෑවා...උඹ ලස්සනට පිපිලා ඉර එලිය යට ලස්සනට නටන හැටි මම හීනෙනුත් දැක්කා.මං උඹට ආදරය  කලා වගේම උඹව විශ්වාස කලා.

මල් කැකුලක් පුබුදන්න වරම් නැති මම උඹ ගැන හිතුවේ පපුව පුරෝගෙන.උඹ වසන්ත සුළඟ මැද නටන දවස මං හීනෙන් ඇඳ ගත්තා.

ඔය දඟකාර හිත යට සංවේදී ආදරණිය දක්ෂ ආත්මයක් මං දැක්කා.ඒත් උඔට හුඟක් ලං වෙලා හිටපු වරදට මට උඹේ අධ්‍යාත්මයේ ගැඹුර දැක්කට උඹේ මල් පෙති දිහා බලන්න අමතක වුනා.ඒත් හුඟ දෙනෙක් ඒක දැකලා තිබුනා...

මගේ මුල්ම ප්‍රතිචාරය වුනේ ඒ කතන්දර කියන අය ගැන හිතෙන් විරෝධය දක්වන එක.උඔ කොච්චර දක්ෂද කොච්චර දඟකාරද කියන එක ඒ හැමෝටම නොපෙනී ගියේ කොහොමද කියලා මං තනියම කල්පනා කලා. 

ඒත් එකක් ඉවර වෙනකොට එකක් සාධක ගොඩ නැගෙද්දී මට ඒ දේවල් පිළිගන්න සිද්ධ වුනේ අවාසනාවට ඒ සේරම ඇත්තම ඇත්ත කතා නිසයි.

උඹ ඉර එළිය යට පිපෙන දවස වෙනකල් මම ඇඟිලි ගැන ගැන ඉන්න අතරේ උඹ අස්ප වේගයෙන් දවසින් දවසම ලංවෙලා තිබුනේ අමාවක අහසක් දිහාට.

උඹ කිනිත්තක් හදාගන්න තරම් පරිනත වෙන්න කලින්ම උඹ කිනිත්තක් හදා ගන්න උත්සහා අරන් තිබුනා.ඒ හදා ගත්ත කිනිත්ත සවි සක්තියක් නැති නිසා හදන්න පටන් ගත් තැනම කඩා වැටිලත් තිබුනා.ඊට පස්සේ උඹ මල් පැණි උරන්න ගත්තා...ඒකෙන් හදාගන්න කලින්ම බිඳුනු කිනිත්තේ වේදනාව අඩු උනාද?සමන් මල් හැම වෙලේම උඹලට කියන්නේ මල් කැකුළු කැකුළු විදියටම ඉඳපල්ලා කියලා.අකාලයේ පරිනත වෙන්න ගිහින් උඹලා ඇට්ටකුණා වෙනවා.එතකොට කවදාවත් උඹලට ලෝකයේ ලස්සන විඳින්නවත් උඹලගේ ලස්සන ලෝකයට විඳින්නවත් ඉඩක් නෑ.

ඒ අහු අස්සේ විකෘති මනසක් ඇති මත් බඹරෙක් බොරදියේ මාළු බාලා.උඹේ ලපටි පෙති දෙපෙති මත සල්ලාල තුඩ තියලා උඹේ සුවඳ සොරා අරගෙන.

හිත වාවන්නෙම නැතුව ගියේ ඒ සල්ලාල බඹරා මල් වත්ත ඇතුලේ සමන් මලක වේශෙන් පෙනී ඉඳපු එකමයි.මමත් සමන් මලක් වීම ගැන මටම පිළකුලක් දැනුනා.උඹව රකින්න ඕන ,උඹට පිපෙන්න කියා දෙන්න ඕන උඹට මග පෙනවන්න ඕන සමන් මලක් අතින්ම උඹේ පෙති තැලීයාම මට දරා ගන්න බෑ.

උඹ හිතනවද උඹ තාමත් ඔය ආසාවෙන් සොයාගෙන යන දෙය ලෝකයාගේ දෘෂ්ඨිකෝණයෙන් අසම්මතයක් බව..සමහර විට උඹ නොදන්නවත් ඇති.උඹ හිතන් ඉන්නව ඇති ඒක තමයි හරි දෙය කියලා...සියළු නිවැරදි  හා රසවත් දේවල් සියල්ල තියෙන්නේ සම්මතයෙන් ඔබ්බට කියලා ඒ බඹරා උඹට කියා දෙන්න ඇතුවා නිසැකයි.

අනිත් අතට නියර ගොයම් කන හැටි වැට නිසසලව බලා හිඳිද්දී ගොවි ගෙදර මුර බල්ලා බිරුවට වැඩක් වේවිද?

පුංචි කැකුළු මුදු ස්පර්ෂයට කෙතරම් කැමතිද කියලා මනෝ විද්‍යාවේ කියවෙනවා...ඒත් පරිනත වෙලා පිපෙන්න ආසන්නයේදී උඹලා රළු ග්‍රහණයකට ආසා කරන බව මම දන්නවා.තාක්ෂණිකව මල් කිනිත්තකින් කරන්නේ හෙට දවසට මල් උපද්දවන එක.

ඒත් කවදාවත්ම පුමාංග මලකට පුමාංග මලක් එක් වීමෙන් නිර්මාණය වන දෙය මල් කිනිත්තක් වෙන්නේ නෑ.උඹ ඒක තේරුම් ගනින්.එතන තියෙන්නේ ආදරය නෙමෙයි.පිළිකුල් සහගත ආශාව විතරයි.ඔය පෙන්වන බොරුව ඇතුලේ උඹ දැනටමත් අතරමං වෙලා...තවත් දුර ගියොත් උඹ කවදාවත් ආපහු එන්න පාර හොයා ගන්න බැරි විදියටම මං මුලා වේවි.

මගේ ආදරණිය පුංචි කැකුල වහාම ආපසු හැරියන්.උඹට මඟ පෙන්නන බලාපොරොත්තුවෙන් සමන් මල් ගොඩක් උඹ දිහා බලාගෙනයි ඉන්නේ.උඹට කරන්න තියෙන්නේ එක පයක් ආපස්සට තියන එක විතරයි.මං දන්නවා ....වසන්තයට අත වනන හුඟක් කැකුළු හිතන්නේ සම්මතයට එරෙහිවීම වීර කමක් කියලා...උඹ කොහොමත් කැමතියි අනිත් අයට වඩා විශේෂ බව පෙන්නන්න.අනිත් අයට වඩා කැපී පේන්න.මං ඒ බව දන්නවා...

මං දැකලා තියනවා  තෙලි තුඩක් උඹේ හීන් දිගටි ඇඟිලි අග්ගිස්සේ කීකරු වෙන අපූරුව...උඹේ අපූරු කටහඩින් අපේ හදවත් ගී ගයන අපූරුව...ඇයි උඹට බැරි ඒ දේවල් වලින් කැපීපේන්න.මංමුලා වෙච්ච බඹරෙකුට මල්පෙති තලන්න දෙන්නම ඕනද?ඒකෙන් උඹ කැපීපෙනීම කෙසේවෙතත් කැපී යාමනම් සිද්ධ වෙන හැටි මට පේනවා...

මගේ පුංචි කැකුල උඹ ට අත වනන වසන්තයෙන් උඹව කැපීයාවි.ගිම්හානය උඹ ලඟම සදහට නවතීවි..කරුණාකර කරුණාකර...... කරුණාකර එකම එක පියවරක් පසු පසට තියපන්.බලය රහිත අය වුනත් සමන් මල්රැසක් උඔ ඒ තීරණාත්මක පියවර තියනකල් මග බලාගෙන ඉන්නවා...

මට ඕන මං ආදරය කරන අනිත් පුංචි කැකුළු වගේම උඔත් හෙට ලෝකෙට පිපෙනවා දකින්න...උඹ එඩිතරව පය ඔසවමින් ඇවිද යන ඔය මාවතේ කෙලවර ශෝකාන්තයක්....වහාම එකම එක පයක් ආපසු ගනින්.අපි අපේ ශක්ති ප්‍රමාණයෙන් උඹව රැක ගන්නවා...

කඩදාසියක් නැමුන තැනින් ආයෙත් නැමෙන බව මං දන්නවා....ඒත් නොනැමී ඉන්න මං උඹට රුකුලක් දෙන්නම්....උඔ කරන්න ඕනෑ එකම එක දෙයක් විතරක්...

ඒ එකම එක පියවරක් ආපහු තියන එක විතරමයි.