අසරණ මං හීනෙන් වත් නොසිතූ ලෙසින් බස්සීගේ
නවාතැනෙදී හම්බුන පෙළඹවීමකට රැවටී බ්ලොග්
ලෝකයට සම්බන්ද වූයේ පසුගිය වසරේ අප්‍රේල් 29 වනදාය.හරියටම කිව්වොත් බොගක් ලෙස අටවා
ගත් මගේ බ්ලොග අටමා විසින් මල් වත්තකට හරවන ලදුව හුදී ජන පහං සංවේගය සඳහා මුදා
හැරියේ එදාය
මා කියන්නට හැදුවේ බ්ලොග් ලෝකයට පා තබා
අවුරුද්දක්වත් ගත වී නැති මං බ්ලොග ගැන දන්නා මෙලෝ දෙයක් නැති බවය.
ඔය අහු අස්සේය 2016/03/26 වන දින නෙළුම් යාය
2015 බ්ලොග් සම්මාන උලෙල සංවිධානය වූයේ.
හොඳම නවකතා 5 අතරට මගේ නම නිර්දේශ වූයේ
සංවිධායක මණ්ඩලයට වූ වැරදීමකින් බව සිතා එදත් ගෙදරට වී නිකං හිටින්ට මුලිංම මං කල්පනා
කලෙමි.එහෙත් කොමෙන්ටු අස්සේ හා මුහුණු පොතේ හමු වී ඇති මිතුරන් සැබෑවටම හමුවීමට ලැබෙන අවස්තාව නැති කර
ගැනීමට තරම් හිත දුන්නේ නැත.විශේෂයෙන් මගදී අතහැර දැමීමට හිතං උන් බ්ලොග් කෙරුවාව මේ
දක්වා ඇදගෙන ඒමට අත දුන් කල්‍යාණ මිත්තරේ, අටමා හා සුට්ටං කසුට්ටා මුනගැසීම අතපසු
කර ගැනීමට හිත දුන්නේම නැත.
සයිබරයේ හමු වූ මුත් මුහුණ මතක නැති
ආගන්තුකයන් මැද්දෑවේ මට හුදෙකලාව වහලේ සිවිලිං ෂීට් ගනන් කොරන්ඩ වේ දැයි බියෙන් මං
සුද්දාට ආයාචනා කොර සිටියේ මගේ බොඩිගාඩ් තනතුර දරා මාත් එක්ක ජන මාද්දිය අමාත්‍යාංසෙට
එන ලෙසයි.
සුද්දාගේ තෙතමනයක් නැති ක්ෂණික පිලිතුර වූයේ
නිදාගැනීමට සිතේ නං දේසන සාලාවක පුටුවකට වඩා ගෙදර ඇඳ සුව පහසු වගය
ඉතිං මං බණ්ඩා කොළඹ ගියා සේ සෑහෙන
පිරිසකගෙන් මග තොට ලකුණු අසා යාන්තං පොට් එක සොයා ගතිමි.
තනිව උඩ බලං ඉන්ට ගිය මට එසේ සිටීමට වූයේ
නැත.මගදීම හමු වූයේ කුරුටු හා කුරුටී ය.උන්දෑ මං තරං වත් අනිත් උදවිය නොහඳුනන බව
හඳුනා ගත් පසු මගේ බය හරි අඩකින්ම අඩු විය
ඒ අස්සේ මිත්තරේ එවෙලේම රෝද තුනකින් එතනට ප්‍රාදුර්භූත
විය.මා හිතං උන්නා සේම ඔහු උසය මහතය කළුය.බුකියේ එල්ලා තිබූ පොටෝ කෑලි වලට පිං
දෙන්ට මං දුටු සැනිං ඔහු හඳුනා ගතිමි.
ලිෆ්ට් වලදී පුරුද්දක් ලෙස ඔළුව කැරෙකෙන
හින්දා හති හල හලා
තරප්පු වල බඩ ගාන මං වීරයා වගේ මිත්තරේ එක්කම ඒකකම ආවේ තැන හොයා ගන්ඩ බැරිවෙයි
කියන බය ඊටත් වැඩි හිංදයි.
ඔමා මට හම්බුනේ එතනදිමය.මං ඇය ගැන හිතං
උන්නේ ස්ට්‍රේට් කොන්ඩෙ කන දෙපැත්තෙන් කඩා වැටෙන පුංචි කාලෙ ආසාවෙන් බලපු නයිල් නදී කුමරිය කාටුන් එකේ කුමරිය වාගේ
කියාය.ඊට සම්පූර්ණ කනපිට පෙනුමකින් යුත් ඇය හමුවීම සතුටක් ගෙන දුන්නත් මගේ නයිල්
නදී කුමරිය එතැන නොසිටීම ගෙනාවේ බලාපොරොත්තු කඩ වීමේ දුකක්.
ඊ ලඟට ඉවාන්ය.කොමෙන්ටු අප කෙතරම් නොමග යවන
සුළුද?.කොමෙන්ටු අනුව මා මවා උන් ළදරු පෙනුමින් යුත් බෝලයක් බඳු ඉවානයෙක් එතැන
සිටියේ නැත.එතැන උන්නේ සැබෑ කඩවසම් හාදයෙකි. එතැනදීද මා මවා හුන් චරිතය නොවීය.
අනතුරුව හමුවූයේ සුරංගය.ඔහු නං යාං හෑල්ලේදී
වගේමය.ඒත් ආච්චිගේ කයි කතන්දර සියල්ලට කට පියං ඉන්න අහිංසකයෙකුගේ මුහුනක් නං ඔහුට
තිබුනේ නැත.බ්ලොගේ නොලීවාට ඇතැම් විට ආච්චිට අම්බානක රිටන් එකක් දී තිබීමට
පුළුවන.ඔහු මට වඩා මාසයයි දවස් හතරක් බාල බව සොයා ගැනීම මගේ දවසේ විශිෂ්ටම සොයා ගැනීම
විය.
මා ආසන්නයේම උන්නේ ටෙක් සයුරේ චූටි
මල්ලියාය.ටෙක් සයුරක් ඇති බව වත් මං දන්නේ එවෙලේය. තාක්සනික දේ කවදත් ඇලජික් මට
එසේ වීම අරුමයක් නැතත් පුංචි එකා ඉස්සරහා මට දැනුනේ අපහසුවකි.
තරහ වෙන්ඩ එපා මල්ලියෝ ඉස්සරහට නං නොතේරුනත්
කියවනව ඕං.
ඩ්‍රැකීද ලඟින්ම ඉඳන් හිටියේය.
තරු රසී කියවන විට මා හිතං හිටියේ බස්සීටත්
වඩා ලා බාල චූටි තරු ඇස් ඇති නංගියෙක් ගැනය.මට පිටුපසින් වාඩි වී සිටි ඇය දුටු විට
මට හැඟුනේ ඇය මගේ වයසේම විය හැකි බවයි.(මගේ ඇස් සමගර විට මා රවටා තිබීමට පුළුවන)
පැත්තක හිද වේදිකාවට ඒකාත්මික වී හුන් මා අත
වනා ඔහු උන් තැනට කැඳවා ගත්තේ සුට්ටං කසුට්ටාය.මගේ රජ තුං කට්ටුවෙං එකෙකි.
නමුත් මා හිතං උන් තරං කසුට්ටා සුට්ටං
නැත.කසුටු වෙනුවට “ඩයිනෝසර හදවත“ වැනි නමකිං බ්ලොග නම් කලා නං මට වැරදෙන්නේ නැත.දැන්
සුට්ටං කපා දමා වෙනත් විශේෂන පදයක් හොයංට වීම මං සම්මාන උලෙලෙන් උස්සං ආ අමතර
කරදරයකි.
මාතලං ගැන මං හිතං උන්නේ පපුවේ මරුවා බුදු
වේවා! කියා පච්ච ගසා ඉනේ උල් පිහියක්
ගහගෙන ඉන්න හතර රියං කලු තඩි නැඩ මිනිසෙක් ලෙසය.පස් හය දෙනෙකුම පෙන්වා හඳුන්වාදෙන
තුරුම මං ඔහු මාතලං බවට මං විස්වාස කලේ නැත.
ඒ සිනාසෙන සිරියාවන්ත මිනිසා ඔහුගේ අකුරු
අතරින් මා දුටු මරුමුස් මිනිසාට චුට්ටක්
හෝ සමාන නොවීය.
රූපේ හා මහේෂ් මල්ලිලානම් බුකියේ දුටු
ආකාරයෙන්ම වූ මුත් රූපේගේ රූපේ හඳුනා ගැනීම මට ටිකක් අපහසු විය.
විදානේ මට පුටු කීපයක් එහායිං ඉඳගෙන උන්නත්
ඔහු සම්මානය ගන්ට වේදිකාවට නගින තුරුම ඔහු කවුදැයි නොදැන කතා නොකර හිනාවකින් පමණක්
සෑහී උන්නෙමි.ඒ ගැන මගේ බලවත් මෙව්වා එක.
ළඟින්ම අඳුනා ගත් අය අතර ගිම්මිගේ කොලම ලියන
චූටි නංගියා හා ඔහුගේ කටකාර ඥාති අයියණ්ඩියද හඳුනා ගැනීම සතුටකි.
The sahan නම් බුකියේ පිංතූර වල ඉන්නවා වාගේම නිසා
ඈතිං දුටු සැනින්ම අඳුනා ගත් අතර බස්සා හා බස්සීද කිසිඳු අපහසුවකින් තොරව දුරදීම
අඳුන ගත් අය අතර විය.
ගීත හා නාට්ටිය සුපිරිම විය.ටොයියා හා බයියා
අප ඇති තරම් හිනැස්සුවේය.
ඈතින් දුටු රසික ලොජිස්ට් ,විචාරක තුමා
අජිත් පැරකුම්,නාලක ගුණවර්ධනයන් දැකීම පමණක්ම සතුටක් විය.
බොහෝ දෙනා සමඟ කතා කිරීමට කාලය ඉඩ නොදුන් අතර
රෑ බෝ වූ පසු ආ පාර හොයා ගැනීමට නොහැකිව අතර මං වෙතැයි බියෙන් සැකෙන් සිටි මට සුහද
පිලිසඳරක යෙදීමට තරං මූඩ් එකක් තිබුනේද නැත.
මා අටමා පැමින නැතැයි හිතං උන්නත් අවසානයේදී
කසුට්ටා සම්මාන උලෙලේ දොරෙන් එපිට උන් ඔහු මට සොයා දුන්නේය.
මෙසේ බ්ලොග් ලෝකයේදී මගේ සුපිරි වීරයා මුහුණට මුහුණ හමු විය.ඔහු දුටු සැනින් කොහෙන් හෝ
නැටුං තෙල් මූඩියක් පෑගී ඇති බව මට හිතුනි.
අනතුරුව සුසෙයි හා මිත්තරේ ගැන එකම
අසමජ්ජාති කතාව මට පස් වරක්ම කී නිසා මූඩි පහක්ම පෑගී ඇතැයි නිකමට නිගමනය කලෙමි.
කෙසේ වුවත් ඔහු හමු වීම විශේෂ දවසක් සුවිශේෂ
කිරීමට හේතු විය.ඔහු නැත්තං කැලේ මල් පිපෙන්නේ නැත.කැලේ මල් පිපුනේ නැති නං මේ සා
සුන්දර දවසක් මගේ ජීවිතයට එන්නේද නැත.
ඒ වෙනුවෙන් මිත්තරේට හා කසුට්ටාට වෙනමම ස්තූති
කල යුතුය.
අජිත් ධර්මා නං මා මවා සිටි පුද්ගලයාම වූ
අතර කොට භාවය හා හිසකෙස් ගැන තිබූ කොමෙන්ටු කියවා හුන් මට සැක හැර ඔහු අඳුනා ගත
හැකි විය.
.
බොහෝ සුන්දර දවසක් මෙසේ ගත විය.බොහෝ දෙනෙකු
සමඟ කතා බහ කිරීමට නැවතීමට නොහැකි වීම ගැන පමණි මට කණගාටුව ඇත්තේ.
නෙළුම් යාය
2015- වීරයන් මුණ ගැසීම හා බලාපොරොත්තු කඩ වීම
ලෙස මේ ලිපිය නං කලේ බ්ලොග් ලෝකයේ මගේ
වීරයන් සියළු දෙනාම පාහේ ඈතින් හෝ දැක ගැනීමට අවස්ථව ලැබුනත් බොහෝ දෙනා ඔවුන්ගේ වචන තුලින් මා දුටු මිනිසුන් පෙනුමෙන්
එසේ නොවූ බැවින් උපන් බලාපොරොත්තු කඩ වීමේ ශෝකයෙනි
මේ සුන්දර අවස්ථාව උදාකල හැමට තුති.සම්මාන
දිනූ හැමට සුභ පැතුම්
ප.ලි
මගේ කැලයේ උපන් මල් වත්තක මතක සුවඳ පොද
කොටස් 1-12 තෙවන ස්ථානය දිනා ගත් අතර එම සම්මානය මං කොටස් 5 කට කඩමි
1.
ඉන් එක කොටසක්
කැලෑ මල් පිපිමට පසුබිම සකසා මල් වලින් හැකි තරම් ඈතින් සිටීමට කැමති මගේ සුදු
මහත්තයාට දෙමි
2.
කැලෑ මල් පිපිමට
මුලින්ම අත හිත දී හැම විටම මට දිරියක් වන
හරියටම මට වඩා වසර 10කින් වැඩිමහළු අයියණ්ඩිය කල්‍යාන මිත්තරේට තව කෑල්ලක් දෙමි
3.
කැලෑ මල් සඳහා
මුලින්ම මඟ පෙන්වා ඊලඟට ඉඳ හිට ඇවිත් නොපෙනී හිඳ ඊයේ හැබෑවටම හමුවූ මිතුරා සුට්ටං
නැති කසුට්ටාට ඊලඟ කෑල්ල දෙමි
4.
අවසන් කොටස්
දෙක බ්ලොග් ලෝකයේ හිත හොඳ මිනිසා-කැලයක් කපා මල් වලට ඉඩ හසර දුන් මිනිසා දයාබර
අටමාට දෙමි
මලක සුවඳ මේ යැයි මට හඳුන් වා දුන් මගේ කුළුඳුල් ගෝලයා දිමුතු පුතු ඇතුලු බස්නාගල දූ දරුවන්ට වෙසෙසින් ස්තූති කරමි.
අඅළුතෙන් අඳුන ගත් මිතුරනි...මං මුහුනු පොතේ ඉන්නේ්මෙතැනයි
සිංදු රී
මික්ස් කිරීම අද ඊයේ පටන් ගත් දෙයක් නොවේ..
2.
එදා තරම් මගේ
හිතේ රැඳුනේ නෑ තව දවසක්...මගේ මතකයේ හැටියට මෙය ගයන්නේ ඉන්ද්‍රානි පෙරේරාය
