වැටත් නියරත් ගොයම කානම්

--කෙත මැද පඹයෙක් කියූ කවි--

දඩු වැටත් මායිමෙන් පැනගොස්

‍වෙනත් හේනක් රකිනු බව දැක

නියර සීමා රකිනු නියතයි

හිත හිතා හිත හදා ගත්තෙම්

....

හඳෙන් කිරි පැණි නුඹට ලැබෙතැයි

සුරඟනුන් සිහිනයට එබෙතැයි

නියර දිය බැඳ ගොයම රකිතැයි

සිතා රැවටී බලා උන්නෙම්...........

නියර කුළු හරකෙකුගෙ වෙස් ගෙන

බණ්ඩි ගොයමේ යකා නැටු බව

කිරි වැදෙන්නට තිබූ අස්වනු

තැලී පෑගී මිලින වූ වග

නොදැන නුඹ ලඟ රැඳී උන්නෙම්.....

කහ ගැහුන සුදු ගවුම ඇඟලා

ජීවිතේ කළු කැලැල් හංගා

උන්නු උඹ හැමදාම දුටුවෙම්

ඒත් හදවත මෙතෙක් නොදුටිම්....

හඩනවා හිත මගේ තාමත්

උඹව පරවී යන්ට ඇරියට

එකම එක ඉඟියක් ලැබුන නං

රැයෙත් නොනිඳා උඹව රකිනෙම්....

කඳුළු පිහදා නැගිටපන් නුඹ

ලිහිනු මාලයෙ මුතු ඇහිඳගෙන

අහිමි වුනු ලොව දුරක විසි කර

තැනිය යුතු නව ලොවක්  හෙට දින...................